بهنام لطفی فر - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه علوم و تحقیقات
سمیرا السادات رسولی - دانشجوی دکترای روان شناسی سلامت،دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی.دانشگاه خوارزمی
ابوالفضل کرمی - دکتری تخصصی روانشناسی ،دانشیار گروه روان شناسی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی
جعفر حسنی - دکتری تخصصی روانشناسی بالینی،دانشیار گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی

سابقه و هدف: افسردگی بعنوان ویروس سرم اخوردگی قرن حاضر، امروزه بسیاری از انسان ها را درگیر نموده است. این پژوهش با هدف بررسی میزان اثربخشی هیپنوتراپی بر افسردگی اساسی انجام شده است.مواد و روش ها : در قالب یک طرح شبه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه، 26 فرد دچار علایم افسردگی به صورت در دسترس و بر اساس مصاحبه بالینی DSM-IV انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش پس ازتعیین بر اساس تیوری خوشه های شخصیتی اشپیگل ها و همچنین بر اساس استعداد و ظرفیت هیپنوتیزم پذیری مقیاس گروهی واترلو- استنفورد 1998 طی پنج جلسه پنج هفت های(هر هفته یک جلسه با تمرینات بین هفت های) به صورت انفرادی تحت هیپنوتراپی قرار گرفته اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: افراد دو گروه 13 نفره مشابه بودند یعنی میزان افسردگی اولیه گروه گواه 18/08±5/87 و در گروه آزمایشی 17/5±7/23 و p˂0/05 که پس از پنج هفته در گروه گواه 21/54±4/35 در گروه آزمایش تحت هیپنوتراپی به مقدار 2/62±1/8 ردسی که نشان دهند کاهش 85 درصدی است p<0/000 . نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی هپینوتراپی در کاهش افسردگی بیماران می توان از نتایج این پژوهش در راستای اهداف درمانی استفاده نمود

هیپنوتراپی، افسردگی، خلسه