سیده عهدیه واحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد
محسن رادی - دپارتمان علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران.

امروزه بخش بزرگی از مواد استفاده شده در صنعت بستهبندی از فرآوردهای نفتی و پتروشیمی به دست میآیند که غیر قابل تجزیه در طبیعت بوده و مشکل ز یست محیطی ایجاد میکنند از این رو محققین همواره به دنبال راه حلهایی برای این موضوع میباشند . رشد روز افزون محصولات ز یست ی و تو سعه تکنولوژ یهای نوین سبب کاهش وابستگ ی به ا ستفاده از سوخت های فس یلی گردیده است. در چند دهه اخیر میزان توجه و علاقه افراد به ا ستفاده از ب یوپلیمرها به دلیل افزایش بیشتر آگاهی مصرف کنندگان، افزا یش قیمت نفتخام، افزایش آلودگیهای زیست محیطی و تجزیه ناپذیر بودن پلیمرهای نفتی و توجه به گرمای جهانی افزایش یافته است و سبب شده تلاش های فراوانی در جهت تولید مواد بسته بندی با منشا طبیعی پروتیین، چربی و کربوهیدرات به صورت فیلم یا پوشش صورت گرفته است. اینگونه بیوپلیمرها در مقایسه با استفاده از پلاستیکها اثرات مخرب کمتری بر محیط زیست دارند.

پلیمر زیست تخریبپذیر، تولید، تخریب