بررسی تاثیر 12 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

این پژوهش به دنبال بررسی یک دوره تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای بیماران زن مبتلا به ام.اس بود. روش این مطالعه، نیمه تجربی و کاربردی بوده که به شیوه میدانی و به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجراگردید . جامعه آماری این مطالعه را 24 زن مبتلا به بیماری ام.اس با میانگین سنی 36 سال و درجه ناتوانی (5-1) تشکیل دادند، این گروه از بیماران به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل n=7 و تمرین n=17 تقسیم شدند. در حالی که گروه تمرین به تمرینات پیلاتس مشغول بودند گروه کنترل هیچ تمرینی را تجربه نکردند. پس از دوره ی تمرینی و جمع آوری داده ها برای تجزیه و تحلیل آماری از روش آماری توصیفی مانند فراوانی، میانگین، انحراف معیار و روش آمار استنباطی مانند t مستقل، t وابسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید، سطح معنی داری برای تحلیل داده ها p=0/001 در نظر گرفته شد، در پایان اختلاف میان نمره های تعادل ایستا با چشم باز و چشم بسته و نیز تعادل پویای بیماران در گروه کنترل و تمرین در قبل و بعد از تمرین معنادار بود در حالی که سطح معنی داری 0/001 تعیین شد. نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا و پویای بیماران زن مبتلا به ام.اس اثر گذار بوده لذا می توان پیشنهاد کرد که این بیماران می توانند یک برنامه ی هدفمند تمرینی را جهت بهبود تعادل ایستا و پویای خود در برنامه روزمره قرار دهند.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , پیلاتس , تعادل ایستا , تعادل پویا