مقایسه تاثیر تمرینات فرانکل با و بدون لباس فضایی بر خستگی و تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس یک بیماری خود ایمنی، التهابی و مزمن است که به صورت ضایعات عصبی با میلین تخریب شده، در جسم سفید مغز، طناب نخاعی و اعصاب بینایی بروز می کند. این بیماری دارای عوارض متفاوتی مانند فلج اسپاستیک اندام ها، عدم تعادل، اختلال در راه رفتن و ... است. شایع ترین زمان بروز این بیماری در دهه دوم و سوم زندگی بین 25 تا 30 سالگی می باشد و در جمعیت کلی، نسبت به شیوع در زنان به مردان 10 به 3 می باشد ( اشتری و همکاران، 1390 ). یکی از شایع ترین مناطق درگیر در ام اس مخچه می باشد، که این درگیری با علایمی همچون آتاکسی، اختلال کنترل حرکتی و بالانس نمود می یابد، در نتیجه آن اختلال در راه رفتن ایجاد می شود ( 2005، Mariotti et al ) . همچنین در مطالعه ای نشان داده شد که هر 3 منبع حس بینایی، عمقی و وستیبولار که برای ایجاد ثبات وضعیتی لازم هستند، در بیماران مبتلا به ام اس دچار مشکل می شوند ( 2007، Silkwood Sherer and Warmbier ). از بین رفتن غلاف میلین مسیرهای حسی یکی از یافته های شایع در بیماران ام اس می باشد، به همین دلیل توجه خاص به توانبخشی اختلالات حسی - حرکتی این بیماران بسیار مفید است (2007،Cattaneo et al ). یکی از عوامل مهم برای افتادن در بیماران مبتلا به ام اس اختلال بالانس و تعادل می باشد. به تازگی توجه خاصی از طرف جوامع علمی بر روی ارزیابی و درمان اختلالا بالانس و راه رفتن افراد مبتلا به ام اس می شود (2007، Cattaneo et al). روش های دارویی زیادی جهت بهبود و درمان بیماری ام اس استفاده می شود که هر کدام دارای عوارض خاص خود می باشند، بنابراین استفاده از روش های غیر دارویی که بتواند به عنوان مکمل درمان استفاده شود، می تواند کمک بالقوه ای به این بیماران باشد ( نجفی دولت آبادی همکاران، 1391).