مریم بهرامیان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
صالح رفیعی - استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر تغییر پذیری تمرین و منجمدسازی درجات آزادی بر یادگیری پرتاب دارت دانش آموزان مبتدی بود. آزمودنی ها شامل 48 نفر از دانش آموزان دختر 12-15 ساله، مقطع متوسطه اول شهرستان شوشتر بدون هیچ گونه تجربه در مهارت پرتاب دارت بودند که به صورت هدفمند انتخاب و پس از همگن سازی در 4 گروه 12 نفری تمرین ثابت همراه با منجمد سازی درجات آزادی؛ تمرین متغیر همراه با منجمد سازی درجات آزادی؛ تمرین ثابت بدون منجمد سازی درجات آزادی و تمرین متغیر بدون منجمد سازی درجات آزادی تقسیم شدند. در مرحله اکتساب تمامی گروه ها طی 5 جلسه و در هر جلسه 4 بلوک 10 کوششی به پرتاب دارت پرداختند. آزمون اکتساب بلافاصله بعد از آخرین جلسه تمرینی و آزمون یادداری نیز 48 ساعت بعد انجام گردید. نتایج تحلیل واریانس با آزمون تعقیبی نشان داد تمرینات ثابت و متغیر با و بدون منجمد سازی درجات آزادی بر یادگیری تکلیف پرتاب دارت تاثیر معنی داری داشت. همچنین در مراحل اکتساب و یادداری گروه های تمرین متغیر به طور معنی داری از گروه های تمرین ثابت عملکرد بهتری در مهارت پرتاب دارت داشتند. بنابراین آثار مثبت تغییرپذیری تمرین در شرایط انجماد درجات آزادی در افراد مبتدی مورد تایید قرار گرفت. افزایش مقدار تغییرپذیری تمرین، با افزایش مقدار خطای اجرا در حین تمرین همراه است. با این حال، خطای زیاد در اجرا ممکن است از خطای کمتر در یادگیری مهارت بهتر باشد که این امر در شرکت کنندگان در این تحقیق صادق بود.

تغییرپذیری تمرین، اختصاصی بودن تمرین، انجماد درجات آزادی، مهارت حرکتی، افراد مبتدی