بهروز رفیعی - عضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

هدف این مقال، بازشکافت تراز بهرهمندی انسان از آزادی اراده، و نیز واکاوی میزان اختیاری بودن رفتار او، و هدایت و مهار خویش، و نسبت این امور باتربیت اخلاقی و نیز روشهای پرورش اراده برای تحقق تربیت اخلاقی است. آزادی اراده که مقولهای تکوینی است، و پرورش اراده به مفهوم روانشاختی،شالوده هر گونه تربیت بهطور عام و تربیت اخلاقی بهطور خاص است. پس بدون آزادی اراده، و اراده نیرومند، تربیت اخلاقی پدید نمیآید. شماری ازفیلسوفان تربیتی برخلاف رفتارگرایانی افراطی چون واتسون، اسکینر و ثرندایک، تاکید کردهاند که مربی و متربی باید بپذیرند که ارتباط مستقیم رشدشخصیت متربی با آزادی و ارزشهای اخلاقی بسیار بیش ارتباط آن با اموری چون شرایط محیطی حاکم بر زندگی و رشد فرد است. نوع این مقاله بنیادی-تاریخی و روش پژوهش در آن توصیفی - تحلیلی است.

آزادی، اراده، تربیت اخلاقی، روشها، پرورش