نسرین محمدی زاده - دکترا شهرسازی واحد علوم و تحقیقات تهران مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
محمد میرزایی - کارشناس مهندسی شهرسازی دانشگاه آزاد کرمان

سرزندگی فضایی به عنوان یکی از کیفیت های فضای شهری با شاخص های متعددی در ارتباط بوده است ؛ یکی از مهم ترین شاخص ها، کاربری ها و مقوله تنوع، الگوی پراکنش و چیدمان و همچنین همجواری کاربری های درشت دانه و ریزدانه بوده که بر حس سرزندگی یک فضای شهری و پویایی و حضورپذیری آن تاثیر گذار می باشد. در این پژوهش هدف نقدی گذرا بر لبه بلوار جمهوری به عنوان یک فضای رها شده و فاقد پویایی در نیمه شمالی بولوار می باشد. الگوی نامناسب چیدمان کاربری های درشت دانه اداری در کنار یکدیگر و همچنین وجود بلوک های طولی عظیم و نفوذناپذیر لبه ای خاموش و ممتد را در شب پدید آورده که توقعات موردی ر ا در رابطه با بولوار برآورده نمی نماید. در تحلیل حاصل از برداشت های میدانی این چیدمان کاربری ها مورد نقد و بررسی قرار گرفته و سپس با مقایسه ای تحلیلی و آماری مشخص می شود که میزان سرزندگی در نیمه جنوبی به دلیل برخورداری از یکسری کیفیات موجود در فضای بولوار به موجب چیدمان کاربری های مختلط نبست به نیمه شمالی بیشتر می باشد.

چیدمان کاربری ها، کیفیت فضایی، سرزندگی، حضور پذیری، لبه بولوار