بررسی عوامل موثر بر کاهش جرایم اجتماعی بافتهای فرسوده بافت فرسوده منطقه خانی آباد تهران

بافت های فرسوده بخش قابل توجهی از پهنه بسیاری از شهرهای کشورمان می باشند که به دلیل معضلات خاص خود از گستره حیات شهری خارج گشته و به بخش مسیله دار شهرها تبدیل شده اند. این بافتها علاوه بر مسایل و مشکلات کالبدی، ابعاد و کیفیات فضاهای شهری را با معضل روبرو می سازند. از همین روی، اتخاذ تصمیمات صحیح و منطقی و انتخاب نوع مناسب مداخله در اینگونه بافتها که به ارتقاء کیفیت فضاهای شهری در این بافتها نیز بپردازد، جهت بازگرداندن هویت، امنیت و حیات شهری به آنها ضروری بنظر می رسد. در این پژوهش با روش طرح پرسشنامه و تحلیل نتایج پاسخ های ساکنین منطقه، به بررسی وضعیت جرایم در بافت فرسوده منطقه خانی آباد تهران پرداخته و از طریق تطبیق نظریات مطرح شده در زمینه کاهش جرایم اجتماعی در محیط های شهری با نتایج حاصل از پرسشنامه، سعی در ارایه راهکارهای مناسب و متناسب در جهت کاهش جرایم و ارتقاء امنیت محله ، خواهد بود. با تقسیم ویژگیهای اصلی بافت فرسوده خانی آبا د به سه دسته کالبدی، جمعیتی و اجتماعی، میتوان علل بالابودن میزان جرم در این بافت رااینگونه تبیین کرد . به لحاظ کالبدی : ریزدانگی، نفوذناپذیری وناپایداری املاک، فرصت فیزیکی مناسب برای ارتکاب جرم و نیز کاهش امکان کنترل رسمی را فراهم میکند . به لحاظ جمعیتی : مهاجرت ساکنان اصیل و جایگزینی گروههای ناهمگون اجتماعی وافزایش نسبت سال خوردگان، به کاهش امکان کنترل غیر رسمی و افزایش جرم میانجامد. همچنین به لحاظ اجتماعی : فقر و احساس محرومیت نسبی، کمبود امکانات رفاهی و تفریحی، کمبود فضای سبز و همچنین عدم فرهنگ سازی مناسب در منطقه.

Keywords:

جرایم اجتماعی , بافت فرسوده , خانی آباد , هویت , امنیت