زهرا جولانژاد - موسسه غیرانتفاعی نور طوبی

اگر شهرها را مانند موجودات زنده و فعال فرض کنیم، بخش مرکزی، قلب و روح آنها خواهد بود . ویژگی اصلی مرکز شهر، قابلیت دسترسی آن است. این ویژگی مهمترین عامل موثر در تصمیمات مکانی استفاده کنندگان از زمین های مرکز شهر است. شهر اهواز، مرکز استان خوزستان با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر، یکی از 10 شهر پرجمعیت ایران است. مرکز شهر اهواز قلب تپنده شهر و محل تجمع و کانون فعالیت ها از جمله مراکز درمانی می باشد. متاسفانه امروزه با بی توجهی به بافت شهری، ساکنین در دستیابی به نیازهای خود از جمله مراجعه به پزشک دارای مشکلاتی هستند. تمرکز مراکز درمانی شهر اهواز ، در کنار سایر فعالیت های تجاری، اداری و... در هسته مرکزی شهر، مسایل و مشکلاتی را برای بیماران و هم برای پزشکان ایجاد کرده است.بررسیهای انجام شده در این پژوهش که مراکز درمانی هسته مرکزی شهر را مورد مطالعه قرار داده است، در حدود 30 % از بیماران مراجعه کننده به این مراکز را بیماران شهرستانی تشکیل داده اند و70 % بیماران که همه ساکن اهواز می باشند در مراجعه به این مراکز با مشکلات بسیاری از جمله ترافیک بالای مرکز شهر، نبود پارکینگ، آلودگی هوا و... مواجه می باشند و این مشکلات در فصل گرم سال طاقت فرسا می شوند. در این تحقیق با هدف کلی بررسی مسایل و مشکلات قرارگیری مراکز پزشکی- درمانی هسته مرکزی شهر اهواز، کاربری های پزشکی مرکز شهر به روش میدانی ، با فرض اینکه به نظر می رسد استقرار مراکز پزشکی در مرکز شهر از نظر پزشکان و بیماران مناسب نیست،همچنین وضعیت قرارگیری مطب در ساختمان با وضعیت بیماران مناسب نیست و دیگر اینکه از نظر پزشکان و بیماران احداث سایت های پزشکی- درمانی خارج از هسته مرکزی شهر مناسب است، مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین با بررسی وضع موجود در هسته مرکزی شهر اهواز و استخراج آمار از پرسشنامه های بدست آمده مشخص گردید که هرسه فرضیه به اثبات رسیده و در پایان پیشنهاداتی در دو دسته شامل ساخت سایت در هسته مرکزی و ساخت سایت در خارج از هسته مرکزی ارایه گردید.

هسته مرکزی شهر،مراکز پزشکی- درمانی