هاجر مزیدی - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه شهیدبهشتی

امروزه گردشگری دربسیاریازکشورهابارشدی سریعترنسبت به سایربخشهایاقتصادی،یک صنعت پیشروتلقی می شود. اهمیت این صنعت درتوسعه اقتصادی واجتماع ی کشورهابه قدری است که اقتصاددانان آن را صادرات نامریی نامیده اند.گردشگری جنگ نیزبهعنوان یکی ازشاخه های تخصصی،مهم وپرجاذبه درصنعت گردشگریطرفداران زیادی دارد وهمه ساله میلیونها نفر در قالب تورهای مناطق جنگی ازجاذبه های گردشگری جنگ دیدن می کنند. درواقع این شاخه ازگردشگری بانشان دادن ویرانی های ناشی ازجنگ علاوه بربیدارکردن حس جنگ ستیزی وعواطف انسان دوستانه درگردشگران به حفظ تاریخ معنوی وحماسی یککشورکمک می کند.به طوریکه کشورما(ایران)به عنوان یکیازکشورها،درنیمه دوم قرن بیستم درگیریک جنگ نابرابربودهاست،واین گواه آن است که گردشگری جنگ وجاذبه های م رتبط باآن می تواندفرصت بسیارمناسبی برای حضورگردشگران داخلی وخارجی ودیدارآنهاازمناطق جنگی وآثارمقاومت دلیرانه مردم ایران رافراهم آورد.به طوریکه درمقاله حاضرسعی شده است بابررسی گردشگری جنگ وهمچنین پتانسیل های مربوط به کارآفرینی دراین زمینه درایران پرداخته شود،به طوریکه نتایج تحقیق نشان می دهدکه عوامل نوستالژیک وفرهنگی عوامل اصلی انتخاب این مناطق برای گردشگری وبازدیدبوده است.ومیتوان گفت فقدان آگاهی مردم وفقدان برنامه ریزی ازموانع اساسی این نوع گردشگری درایران است.نداشتن موزه جامع وکامل جنگ،نداشتن یادمانهای مناسب،عدم تصویرسازیمناسب ومنطقی ازگفته هاوخاطره های رزمندگان دفاع مقدس،توجه به مسایل ظاهری،دست نایافتنی کردن رزمندگان باتعبیرهاینادرست،عدم معرفی اهداف وآرمانهای شهداورزمندگان،رهاکردنمناطق واستانهایی که درگیرجنگ بودندفقط به خاطرحفظ ظاهری مناطق جنگی وغیره ازمسایلی است که ذهن هاراکمتربه سمت گردشگری جنگی می برد.

گردشگری،جنگ، گردشگری جنگ، گردشگری سیاه،کارآفرینی