حسین آدینه - گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس
محمد سوداگر - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حسن صالحی - ریاست سازمان شیلات ایران
سیدعباس حسینی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

میگوی وانامی )پاسفید یا سفید غربی( یکی از مهمترین گونهها، برای تولید تجاری است. این گونه بومی سواحل غربی اقیانوس آرام از جنوب پرو تاشمال کشور مکزیک بوده )روزنبری، 2000 (، که در سال 1985 به آسیا معرفی شده است. با افزایش صید مولدین میگوهای وحشی از طبیعت جهتتکثیر نیمهمصنوعی، جمعیت این آبزیان در منابع آبی کاهش پیدا کرد و برای رفع این مشکل کارشناسان این بخش به فکر تولید مولدین در محیطهایمحصور درآمدند )دیوان، 2005 (. در محیطهای محصور تکنیک قابل استفاده برای تحریک بلوغ تخمدان و تخمریزی میگوی خانواده پناییده بکارگیریقطع پایه چشمی بصورت یکطرفه است. اگرچه در سرتاسر جهان این تکنیک بهطور معمول در هچریها استفاده شده اما، بیشترین مشکلات وارده بر این تکنیک تباهی تخم، تخمریزی و همچنین پایین آمدن کیفیت لارو میباشد )واکا و آلفارو، 2000 (. بعلاوه قطع پایه چشمی قابل تکرار نیست.تکنیکهای جایگزین بهجای روش قطع پایه چشمی شامل دستکاریهای نوری و دمایی، تزریقهای هورمونی و استفاده از روش تلقیح مصنوعی استکه در گونههای مختلف میگو بررسی شده است. دستکاری هورمونی میتواند روشی برای تکامل گنادها باشد اما متاسفانه اطلاعات تزریق هورمون برای رسیدگی جنسی مولدین میگوی خانواده پناییده به خوبی احراز نگردیده است. محققین در راستای بهبود وضعیت تولیدمثل بهدنبال پروتکل جدید،مطمین، سریع و دارای استرس کمتر میباشند. مطالعه مکانسیم درونی تولیدمثل میگو پس از قطع پایه چشم میتواند ما را در درک بهتر رسیدگی جنسی .) در میگوهای ماده کمک نماید )آدینه و همکاران، 1393