بررسی بحران های امنیتی پس از بهار عربی؛ مطالعه موردی: لیبی

سال 2011 نقطه عطفی برای منطقه استراتژیک خاورمیانه و شمال آفریقا به شمار می رود؛ زیرا در این بازه زمانی برخی از مردم کشورهای مناطق مذکور در پرتو تحولات موسوم به بهار عربی به صورت دومینووار بر ضد رژیم های اقتدارگرای خود دست به قیام و اعتراضات انقلابی زدند و موجبات تحولات عمیقی را در این مناطق فرآهم آوردند. با این وجود مهمترین نتیجه ای که تحولات مزبور در پی داشت سقوط دولت های مستبد و دست نشانده غرب بود که در پی آن یکی پس از دیگری از اریکه قدرت پایین کشیده شدند. از جمله حکومت های مستبد و دست نشانده ای که به وادی سقوط کشیده شد، می توان به سقوط معمر قذافی رهبر و دیکتاتور لیبی اشاره کرد که با پیروزی حرکت های اعتراض آمیز و دخالت ناتو، نه تنها حکومت بلامنازع وی پس از 42 سال خاتمه یافت بلکه دوران تازه و متفاوتی در این کشور آغاز شد. حال باتوجه به این موارد سوالی که نگارندگان پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با بکارگیری نظریه مطالعات امنیتی جهان سوم درصدد پاسخ به چرایی آن برآمده اند این است که مهمترین چالش هایی که حکومت پسا اقتدارگرا با آنها روبرو است منبعث از چه عواملی می باشد و اینکه با توجه به سیر وقایع روی داده و فضای حاکم بر این کشور، آینده لیبی به چه سمت و سویی در حرکت خواهد بود طبق نتایج پژوهش حاضر تحولات پسا انقلابی در لیبی بیش از هر عاملی منبعث از مشکلات داخلی و شکاف های ناشی از آن می باشد؛ به نحوی که پس از قذافی حکومت جدید یا پسا اقتدارگرا با چالش هایی مانند تعارضات شدید قبیله ای، بحران اقتدار یا آمریت و نا امنی ناشی از خشونت های کنشگران قبیله ای و اسلام گرایان تندرو و سلفی رو برو است.

Keywords:

لیبی , قذافی , بحران امنیتی , آمریکا , داعش