رحمان زارع

در مناطق ژیوپلیتیکی مختلف جهان، رقابت قدرت ها ماهیت چند سطحی پیدا کرده و رقابت ها از مقیاس محلی و ملی به منطقه ای و فرامنطقه ای توسعه یافته است و از اینجا یکی از مقیاسه ای چالش برانگیز و رقابت آمیز در ماهیت منطقه ای قدرت ها ایجاد می شود؛ یعنی، منافع مختلف قدرت های منطقه ای سبب شکل گیری فضای امنیتی و سیاسی متنوعی در منطقه ما خواهد شد. در این راستا، ایران و عربستان بعنوان دو قدرت رقیب همسطح، هر یک در پی افزایش نفوذ خود در منطقه خلیج فارس و نیز در جهان اسلام می باشند. این امر باعث ایجاد رقابت روزافزون بین دو کشور (ایران و عربستان ) چه قبل و چه بعد از وقوع انقلاب اسلامی ایران شده است؛ اما با وجودی که این دو کشور خود را بعنوان رهبر امت اسلامی معرفی می کنند، اما اختلافات موجود در حوزه اهداف و منافع ملی آنها دارای شدت زیادی است. نویسنده در این پژوهش به دنبال چگونگی تاثیر رقابت های ایران و عربستان در واگرایی جهان اسلام براساس نظریه سازه انگاری، می باشد. بر این اساس، این فرض مطرح است که تا زمانی که دو کشور ایران و عربستان به رقابت های خود در منطقه ادمه دهند وسر ناسازگاریی با هم داشته باشند امکان همگرایی جهان اسلام وجود ندارد ودر واقع مهم ترین عامل واگرایی در جهان اسلام را می توان در رقابت های این دو کشور (ایران وعربستان) در بحث های هویت بنیانی همچون وهابیت وتشیع و عربیت وعجم جست و جو کرد. که نویسنده برای اثبات فرضیه خود از روش توصیفی تحلیلی استفاده کرده است.

جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی، واگرایی، جهان اسلام، سازه انگاری