بررسی شعاع دسترسی کاربری های شهر سرخس با تاکید بر کاربری آموزشی

امروزه شهرهای کشورهای در حال توسعه با مشکلات فراوانی روبرو هستند. افزایش نرخ رشد جمعیت، مهاجرت به شهرها و نرخ رشد شهرنشینی، موجب افزایش تراکم جمعیت در شهرها شده است. از پیامدهای طبیعی چنین فرآیندی، کمبود زمین مناسب جهت اسکان جمعیت و فشار بر منابع محدود محیطی می باشد. در همین راستا استفاده غیر اصولی و بدون برنامه از زمین و تغییر کاربری ها بدون توجه به ظرفیت های محیطی موجب از بین رفتن تعادل و توازن محیط زیست گردیده و شعاع دسترسی به کاربری های خاص را تحت الشعاع قرار داده است. در این تحقیق سعی بر آن است تمرکز ویژه ای روی سرخس بعنوان یک شهر مرزی و با موقعیت استراتژیک صورت گیرد و عوامل مهم در جهت رسیدن به یک شهر ایده آل از نظر شعاع دسترسی کاربری آموزشی مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد و به این سوال پاسخ داده شود که با وجود موقعیت استراتژیک شهر سرخس آیا شعاع دسترسی کاربری های آموزشی این شهر مطابق با نیازهای شهروندان می باشد یا خیر. روش گردآوری این مقاله بر پایه مطالعات اسنادی و برداشت میدانی مبتنی بوده و در این راستا از تحقیقات و مقالات نگاشته شده استفاده شده و بررسی ها بیشتر به صورت توصیفی تحلیلی بوده است. که در انتها به این نتیجه خواهیم رسید که با وجود تعداد مناسبی مرکز آموزشی، پراکنش مناسبی برای این مراکز در شهر سرخس در نظر گرفته نشده است.

Keywords:

کاربری اراضی , کاربری آموزشی , سرخس , نحوه استفاده از اراضی , شهر سرخس , شعاع دسترسی