عطاالله عبدی - استادیار گروه جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی
شیما شکری - دانشجوی کارشناسی ارشد آب وهواشناسی سینوپتیک دانشگاه خوارزمی
زیبا سعیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی

تحولات عصر صنعتی و مدرن و رجوع فزآینده بشر به محیط زیست در راستای پاسخگویی به نیازهای روزمره خود و به تبع آن تخریب فزآینده محیط زیست موضوع و مسیله جدیدی تحت عنوان امنیت زیست محیطی و پایداری توسعه را وارد ادبیاتامنیت ملی کشورها نموده است به طوری اندیشمندان و صاحب نظران امنیت امروزه توجه ویژه ای به این امر پیدا کرده اند. در ایران نیز طی چند سال اخیر در نتیجه رشد جمعیت، صنعتی شدن و نیز کاهش بارندگی و تغییر اقلیم بحث های محیطزیستی و مخاطرات طبیعی به یکی از مهمترین چالش های امنیت ملی کشور تبدیل شده است. از آن جمله مقوله تغییرکاربری اراضی کشاورزی و طبیعی در کشور است، فرآیند تغییر کاربری اراضی از دهه 40 با برهم زدن تعادل و توازن محیط آغاز شد و با رشد جمعیت در ایران تقاضای تغییر کاربری اراضی کشاورزی به منظور توسعه شهری و صنعتی وکسب سودافزایش یافته است. خاک و اقلیم مساعد جهت حفظ میزان تولیدات در ایران بصورت یکسان پراکنده نشده است. تداوم فرایندتغییر کاربری اراضی منجر به الگوی توسعه ی ناپیوسته و غیرمتمرکز شده و درنهایت پراکنده رویی را پدید آورده است. از این رو مسیله این مطالعه بررسی پیامدهای تغییر کاربری اراضی کشاورزی در استان گیلان بر امنیت زیست محیطی کشور در بعدتغییر اقلیم و نیز امنیت غذایی کشور می باشد. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی و تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای است. نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی در استان گیلان به صورت صعودی می باشد و پیامدهای مخربی را بر روی امنیت زیست محیطی استان گیلان و در سطح وسیع تر بر امنیت زیست محیطی کشور دارد

تغییرکاربری اراضی کشاورزی ، توسعه پایدار ، استان گیلان ،تغییر اقلیم