سیروس احمدی نوحدانی - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تربیت مدرس
آیه شعبانی کوچصفهانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد رشت

تغییرات اقلیمی در هر منطقه آثار و پیامدهایی برجای خواهد گذاشت. تغییرات اقلیمی ایران همراه با عدم برنامه ریزی و آمایش علمی و سیاسی فضا، موجب میشود پیامدهای زیانباری به استان گیلان وارد شود. آب سرمایه حیاتی واستراتژیک است و در ردیف سایر منابع استراتژیک چون نفت قرار می گیرد. کشور ایران در موقعیت جغرافیایی قرار گرفته که دستخوش تغییرات جوی و افزایش دما و خشکسالیب شدید قرار دارد. مناطق مرکزی ایران بیشترین آسیب را دیده تا حدیکه یک سوم روستاهای بخشهای مرکزی خالی از سکنه شده و ساکنان برای فرار از این بحران درصدد مهاجرت به مناطق پرآب تر هستند. گیلان یکی از این مناطق پر آب کشور میباشد. از آنجاییکه استان گیلان در شرایط عادی دارای مشکلات عدیده ای چون رشد جمعیت ، افزایش نرخ بیکاری و تورم، مهاجرت پذیری، افزایش شاخص قیمت زمین می باشد. نتیجه اینسیل مهاجر و سرمایه، به مرور موجب فروش زمینهای کشاورزی و باغات، فقر و حاشیه نشینی مردم بومی استان، نابود شدن مزارع چای و برنج و محصولات اولیه و افزایش مصرف آب، افزایش بی رویه تولید زباله های سازمان نیافته خانگی و صنعتی،تغییرات زیست بوم منطقه خواهد شد. پرسش اساسی این پژوهش این است که برای گریز از این بحران چه تدبیری باید اتخاذشود نگارندگان با تاکید بر اصل آمایش سیاسی فضا و با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی تلاش در پاسخ به این پرسش دارند که با آینده نگری و برنامهریزی بویژه در بخش سیاسی میتوان این استان را از پیامدهای جبران ناپذیر این بحران در امان داشت.

بحران آب، گیلان، آمایش سرزمین، آمایش سیاسی فضا، تغییرات اقلیمی