طیبه شریفی
داریوش جلالی
فاطمه فتحی پور

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی واقعیتدرمانی گروهی بر بهبود سازگاری و امید به زندگی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستانفارسان به مرحلهی اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهرستان فارسان در سال تحصیلی95-1394 بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای تعداد 150 دانش آموز انتخاب شدند و سپس 30 نفر که نمره آنان از پرسشنامه امیدبه زندگی اشنایدر (2005) یک انحراف معیار پایین تر بود انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15نفر) منسوب شدند. گروه های آزمایش و کنترل طی دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه های سازگاری (بل، 1969) و امید بهزندگی (اشنایدر، 2005) را تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش طی 9 جلسه ی 90 دقیقه ای واقعیت درمانی به شیوه گلاسر را دریافت کردند.نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که ارایه واقعیت درمانی بر روی افزایش میانگین نمرات سازگاری و امید به زندگی دانشآموزان موثر بوده است (P<0/05). نتیجه گیری شد که ارایه واقعیت درمانی بر روی بهبود متغیرهای پژوهش موثر بوده است.

واقعیت درمانی، سازگاری، امید به زندگی