نگین رحمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران- محیط زیست، دانشگاه صنعتی شاهرود
بهناز دهرآزما - دانشیار دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی شاهرود

در دهه اخیر استفاده از فناوری نانو در محیط زیست گسترش روزافزونی یافته است. در بسیاری از تحقیقات جهت استفاده بهینه از نانو ذرات، تثبیت و پایدارسازی آن ها باید موردتوجه قرار گیرد. هدف از این تحقیق، ارزیابی پایدارسازی نانو ذرات اکسید آهنɪɪɪ (Fe3O4) با استفاده از بیوسورفاکتانت رمنولیپید است. جهت نیل به این هدف، میزان پایداری نانو ذرات اکسید آهنɪɪɪ در غلظت های مختلف 50، 100 و ppm200 در محلول رمنولیپید 0/1 درصد و برای pH های 6، 6/5، 7، 7/5، 8، 10 و 12 با استفاده از اندازه گیری میزان نشست نانو ذرات توسط دستگاه اسپکتروفتومتر در طی مدت زمان 3 ساعت اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که برای تمامی غلظت ها، بیشترین تثبیت نانو ذرات اکسید آهنɪɪɪ در7=pH صورت می گیرد، ضمن اینکه کمترین تثبیت در10=pH و برای غلظت ppm100 اتفاق می افتاد. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، غلظت ppm 50 با اختلاف جزیی در تمامی pHها و در بین 3 غلظت 50، 100 و ppm 200 دارای بهترین نشست می باشد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت رمنولیپید در پایدارسازی نانو ذرات اکسید آهنɪɪɪ عملکرد مناسبی دارد.

تثبیت، نانوذره، اکسید آهنɪɪɪ، رمنولیپید، تاثیر pH