مایده نصیرایی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست گروه عمران دانشگاه خوارزمی تهران
غلامرضا اسداله فردی - دانشیار گروه عمران دانشگاه خوارزمی تهران
افسانه ملاحسینی - استادیار گروه شیمی تجزیه دانشگاه علم و صنعت تهران
رضا علیزاده - استادیار دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء تهران

در سال های اخیر با پیشرفت فناوری نانو، تولید الیاف با قطر نانومتری مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. ظرافت بسیار زیاد نانو الیاف کاربردهای فراوانی برای آنها ایجاد نموده است، روش های مختلفی برای تولید نانو الیاف وجود دارد که الکتروریسی، خودآرایی، جدایش فازی، سنتز قالب و طراحی فرآیندهایی هستند که بیشترین کاربرد را دارند. در این مقاله سعی گردیده تا این فرآیندها معرفی گردد و مقایسه ای بین روش ها صورت گیرد و تا حدودی کاربردهای نانوالیاف بیان گردد. نتایج این مرور نشان می دهد با توجه به سادگی و مقرون به صرفه بودن و تطبیق پذیری فرآیند الکتروریسی و کاربردهای گسترده تر نانوالیاف تولید شده در روش الکتروریسی در سیستم های فیلتراسیون و پروتزهای پزشکی وحذف فلزات سنگین از آب و فاضلاب کاربرد این فرآیند بیشتر از سایر روش هاست.روش های نام برده شده دارای ویژگی ها و تفاوت هایی هستند. به طور خلاصه، روش الکتروریسی فرایندی ساده است که طیف وسیعی از مواد را در برمی گیرد و از لحاظ هزینه مقرون به صرفه ترین روش است ولی از لحاظ استفاده از بعضی حلال های سمی محدودیت دارد. در روش های خودآرایی و جدایش فازی چیدمان منافذ به صورت سه بعدی است ولی فرآیندهای پیچیده ای هستند و با عدم کنترل جهت و چیدمان الیاف روبه رو می باشد. روش های سنتز قالب و طراحی طیف وسیعی از مواد را در بر می گیرند. در سنتز قالب اتلاف مواد و در طراحی، بهره وری پایین محدودیت های موجود هستند.

نانوالیاف، روش های تولید، الکتروریسندگی، فناوری نانو