سهیلا صالحی
طاهره ابراهیم پور
نسیبه السادات میرباقر

در جهان امروز، گردشگری بعنوان راهکاری جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع، مورد توجه اکثر کشورها به ویژه کشورهای جهان سوم قرار گرفته است. صنعت گردشگری امروزه در زمره صنعتهای پردرآمد، پاک و کم هزینه دنیا قرار داردکه با توجه به شکلگیری مفهوم توسعه پایدار، همانند سایر صنایع به دنبال تدیبری به منظور همسویی هر چه بیشتر با مفهوم ذکر شده، میباشد. از آنجا که در دیدگاههای جدید، جوامع محلی به عنوان بخشی از محصول گردشگری، جایگاه ویژهای رابخود اختصاص دادهاند، تلفیق این بخش از محصول با مفهوم پایداری، راهی نوین پیشروی این صنعت جهت دستیابی بهتوسعه پایدار گردشگری قرار داده است. میتوان گفت محیطزیست و گردشگری رابطهی تنگاتنگی با یکدیگر دارند چرا که محیطزیست به تنهایی جاذبهای برای گردشگران محسوب میشود. چنین رویکردی موجب نگرانیهایی درباره تخریبمحیطزیست شده است. در این راستا سواد زیستمحیطی، آموزش عملی پایهای برای همه مردم جوامع محلی است که برای آنها دانش، مهارتها و انگیزههای مقدماتی را فراهم میکند تا بتوانند نیازهای زیستمحیطی خود را برطرف نمایند و با بهبودتوان اقتصادی از طریق ارایه خدمات به گردشگران به توسعه پایدار کمک کنند. توسعه سواد زیست محیطی وظیفهی اصلی هرجامعهای محسوب میشود چرا که در نهایت به افزایش دانش و نگرش مثبت و رفتار مسیولانه در قبال حفاظت از محیطزیست منجر میشود و درنهایت میتواند باعث توسعه صنعت گردشگری و جذب گردشگر در جوامع مختلف گردد. مقاله حاضر با روش توصیفی و تحلیلی با هدف شناسایی نقش سواد زیست محیطی جوامع محلی در حفاظت از محیط زیست با رویکرد جذب گردشگر و از طریق مطالعه واسناد کتابخانهای تهیه گردیده است

آموزش محیطزیست ، حفاظت از محیطزیست، سواد زیستمحیطی، صنعت گردشگری، جوامع محلی