بهینه سازی تاثیر بتن بر محیط زیست با رویکرد استاندارد سازی

با افزایش نفوذ انسان در گستره زیستگاه های موجودات، از لیتوسفر، هیدروسفر، اتمسفر و بیوسفر گرفته تا یخهای کره زمین، امروزه حفاظت از محیط زیست به یکی از موضوعات مهم بشری تبدیل شده است. طبق دستورات الهی حفظ محیط زیست و عدم تخریب آن به عنوان یک وظیفه اخلاقی بر دوش انسان قرار دارد. بیشترین مداخله بشر در طبیعت، بواسطه استفاده از مصالح ساختمانی در ساخت و ساز و راهسازی است. بتن به عنوان مصالح برگزیده قرن در صنایع مهندسی عمران دارای جایگاه ویژهای است. این ماده پس از آب پرمصرفترین مصالح مصرفی به حساب می آید. در حالت کلی برای تولید آن از سیمان، آب، سنگدانه های ریز و درشت استفاده که در مواردی برای ارتقای کیفیت آن مواد افزودنی نیز اضافه میگردد. در این تحقیق ابتدا با شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای، مطالعه اسنادی و مطالعات تطبیقی اثرات زیست محیطی این ماده در دنیا مورد بررسی و ارزیابی قرار میگیرد و به تبیین تدابیر پایدار به کار گرفته شده از سوی متخصصین در طراحی و تولید بتن های جدید، اشاره می شود. در ادامه نیز پیشنهادهایی اجرایی در خصوص طراحی و تولید بتن به منظور جنبه های زیست محیطی تولید و مصرف بتن، اهمیت تدوین استاندارد مواد و مصالح و تاثیر بکارگیری این استانداردها بر محیط زیست ارایه شده است. در نهایت با توجه به دارا بودن اجزای مختلف و وجود نظم و چینش مناسب و هدف مشترک، با نگاهی متفاوت، بتن را همانند موجودی زنده تصور و مهندسین عمران را به عنوان آفریننده و ناظم در حرکت تکوینی این موجود معرفی میکند. سپس با مطالعه و ارزیابی، تجزیه و تحلیل چرخه حیات بتن، در ارتباط با هدف و دامنه کاربرد تعریف شده، خط مشی زیست محیطی و فرآیند جامع تصمیمگیری اثرات بتن بر محیط زیست تعریف و اجرا می شود.

Keywords:

بتن , اسلام , محیط زیست , استانداردسازی , موجودزنده