بهبود عملکرد زیست محیطی بتن با نگرش استانداردسازی و ارزیابی چرخه حیات

منابع طبیعی بستر حیات و گنجینه ارزشمندی است که از سالیان دور برای انسان به یادگار مانده است. باافزایش نفوذ انسان در گستره زیستگاه های موجودات واستفاده بی رویه و نادرست، اثرات غیر قابل بازگشتیبرای محیط زیست و ادامه حیات ایجاد کرده است. بیشترین مداخله بشر در طبیعت، بواسطه استفاده از مصالح ساختمانی در ساخت و ساز و راهسازی است. بتن به عنوان مصالح برگزیده قرن در صنایع مهندسیعمران دارای جایگاه ویژهای است. این ماده پس از آب پرمصرفترین مصالح مصرفی به حساب می آید. درحالت کلی برای تولید آن از سیمان، آب، سنگدانه های ریز و درشت استفاده که در مواردی برای ارتقایکیفیت آن مواد افزودنی نیز اضافه میگردد. در این تحقیق ابتدا با شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانهای، مطالعه اسنادی و مطالعات تطبیقی اثرات زیست محیطی این ماده مورد بررسی قرار گرفته و بهتبیین تدابیر پایدار به کار گرفته شده از سوی متخصصین در طراحی و تولید بتن های جدید، اشاره می شود. در ادامه نیز پیشنهادهایی اجرایی در خصوص طراحی و تولید بتن به منظور جنبه های زیست محیطی تولید ومصرف بتن، اهمیت تدوین استاندارد مواد و مصالح و تاثیر بکارگیری این استانداردها بر محیط زیست ارایه شده است. در نهایت با توجه به دارا بودن اجزای مختلف و وجود نظم و چینش مناسب و هدف مشترک، بانگاهی متفاوت، بتن را همانند موجودی زنده تصور و مهندسین عمران را به عنوان آفریننده و ناظم در حرکتتکوینی این موجود معرفی میکند. سپس با مطالعه و ارزیابی، تجزیه و تحلیل چرخه حیات بتن، در ارتباط با هدف و دامنه کاربرد تعریف شده، خط مشی زیست محیطی و فرآیند جامع تصمیمگیری اثرات بتن بر محیط زیست تعریف و اجرا می شود.

Keywords:

بتن , محیط زیست , استانداردسازی , موجود زنده , چرخه حیات