تاثیر آلودگی آب های خلیج فارس بر فونای هرماتیپیک و میکروفونیستیک

خلیج فارس دریای حاشیه ای و نیمه بسته ای است که بستر آن دارای تپه های ماسه ای، شنی و برآمدگی های سنگی است. سواحل و آب های خلیج فارس از نظر فونا و فلورا بسیار غنی بوده و وجود جزایر مرجانی و جنگل های حرا زیستگاه مناسبی را برای سپری کردن مراحلی از چرخه زندگی بسیاری از آبزیان فراهم می کند. به این سبب عموما این نواحی از تنوع زیستی بالاتری نیز در خلیج فارس برخوردارند. مطالعه بر روی توده های مرجانی خلیج فارش نشان می دهد سرعت رشد کلنی مرجانی در شرایط مناسب متغیر بوده و از میزان استاندارد آن (8 الی 25 میلیمتر در سال) در کمترین حد می باشد و حتی در برخی از نواحی متوقف شده و در معرض خطر جدی است. اصلی ترین عامل تخریب و نابودی مرجان ها آلودگی نفت است که موجب رشد بی رویه جلبک های سبز شده و نشانه حضور آلاینده هایی است باعث مرگ مرجان ها می گردند. رها شدن مقدار زیادی نفت در خلیج فارس که اثرات آن به دلیل جهت جریان ها و بادهای غالب در جنوب و غرب خلیج فارس بیشتر بوده است شرایط رشد برای دشمنان طبیعی مرجان ها، مانند ستاره های دریایی و لاملی برانکیا فراهم می سازند. تماس مستقیم نفت با ریف های مرجانی به خصوص در زمان جزر موجب بسته شدن منافذ پولیپ و خفگی آن ها می شود. عامل اصلی دیگر در نابودی مرجان ها گل آلود بودن آب است. متحرک نبودن این جانوران آن ها را به شن معلق در آب آسیب پذیر می کند. این پدیده باعث خفه شدن و کاهش اکسیژن می شود. در مطالعات سیستماتیک سلانترات ها 19 گونه شناخته شده که فراوانی مرجانهای شاخ گوزنی از جنس Acropora در خلیج فارس به قدری است که به راحتی می توان قطعاتی از این مرجان را در سطح جزایر مشاهده کرد. جنس .Acropora sp بیشترین سازگاری و فراوانی را در سواحل داراست. در این مطالعات مشخص گردید خانواده Favidae تنوع زیستی بیشتری داشته و خانواده های Acroporidae و Poridae دارای بیشترین فراوانی هستند و خانواده های Agariciidae و Dendrophyllidae نیز به ندرت مشاهده می شوند. افزایش جمعیت ماکروفونا با افزایش قطر ذرات رسوبی بستر نیز رابطه مستقیم دارد. ماسه های درشت دانه اجازه می دهند که آب جذب شده مرتبا و به سرعت زهکشی شده، خارج گردد و به سرعت خشک شوند.