برهمکنش تراکم و مدیریت گیاه پوششی ماش بر عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد

در پژوهشی که در سال 1394 به منظور بررسی برهمکنش تراکم و مدیریت گیاه پوششی ماش بر عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی ساری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تراکم گیاه پوششی ماش (5، 10 و 15 بوته در متر مربع) و سه سطح مدیریت ماش (بدون اعمال مدیریت، قطع و گذاشتن در طرفین کنجد، سم پاشی با علفکش پاراکوات در مقدار 50% دز توصیه شده) و دو شاهد بدون گیاه پوششی عاری و آلوده به علف های هرز بودند. نتایج تجزیه واریانس داده های حاصل از آزمایش نشان داد اثر تیمارهای بررسی شده بر عملکرد دانه و بیولوژیک کنجد در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. نتایج مقایسات میانگین نشان داد که تداخل تمام فصل علف های هرز، کاهش 58 درصدی بیولوژیک کنجد نسبت به شرایط عاری از علف هرز را نشان داد. مدیریت قطع گیاه پوششی در تراکم های 5، 10 و 15 ماش، باعث افزایش عملکرد دانه کنجد به میزان 84، 96 و 120 درصد شد.

Keywords:

بیولوژیک , عاری از علف هرز , عملکرد دانه , کنجد , مدیریت