بررسی پتانسیل هیبرید های امیدبخش متحمل به خشکی چغندرقند در روش آبیاری قطره ای تیپ

یکی از موثر ترین روشهای کاهش خسارت تولید در شرایط تنش خشکی اصلاح ارقامی است که قدرت تحمل به خشکی را داشته و در شرایط محدودیت آب کاهش عملکرد کمتری داشته باشند. در این تحقیق 9 هیبرید چغندرقند منوژرم امید بخش به همراه یک رقم متحمل به خشکی و دو رقم معمولی به عنوان شاهد در دو شرایط تنش و بدون تنش در منطقه همدان در قالب طرح کرت های خرد شده برپایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و در روش آبیاری قطره ای تیپ در سال 1392 مورد ارزیابی قرار گرفتند.بر اساس نتایج تجزیه واریانس، بین تیمارهای آبیاری و هیبرید های مورد بررسی از نظر عملکرد ریشه، عملکرد شکر و درصد قند اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 % وجود داشت .میانگین عملکرد ریشه هیبرید ها در شرایط تنش و بدون تنش به ترتیب معادل 22/59 و 66/37 تن در هکتار بود. بیشترین عملکرد ریشه در شرایط تنش به هیبرید شماره 3 به مقدار 50/47 تن در هکتار تعلق داشت که با رقم شماره 5 بدون اختلاف معنی دار گروه اول را به خود اختصاص دادند. بقیه ارقام و ارقام شاهد با عملکرد ریشه کمتر در گروه های بعدی قرار گرفتند. عملکرد ریشه هیبرید شاهد متحمل IR7 معادل 75/33 تن در هکتار بود. بر اساس شاخص تحمل به خشکی (STI)، هیبرید شماره 3 (SB17*SB36)*SBSI.DR I-HSF.14-P.35 با بیشترین مقدار عددی این شاخص به میزان 84/0 از تحمل بیشتری نسبت به سایر هیبریدها برخوردار بود.

Keywords:

آبیاری قطره ای , تحمل به خشکی , چغندرقند