سهیل کریمی - گروه علوم باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
زهرا میرفتاحی - گروه علوم باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
وحید توللی - دانشکده کشاورزی دانشگاه پیام نور تهران

گرم شدن زمین و تغییر اقلیم جهانی مهمترین عوامل محدودکننده کشاورزی در قرن 21 هستند. تغییر اقلیم مشکل کم آبی را در ایران دوچندان نموده است. چرا که با توجه به کاهش بارندگی و تشدید تبخیر از آب، میزان شور شدن خاک-ها افزایش یافته و گسترش کشت و میزان تولید محصولات ارزشمندی همچون پسته، را با مشکل روبرو کرده است. از این رو با توجه به اینکه خاک های کشاورزی کشور مستعد شوری است و میزان خسارت شوری هر ساله رو به افزایش است بنابراین جهت حفظ عملکرد و گسترش محصول باید به دنبال راهکارهای صحیح و برنامه ریزی مناسب بود. روش های متنوعی جهت مقابله با شوری توسعه یافته اند ولی بسیاری از این روش ها پر هزینه بوده و در عمل قابل اجرا نیستند. یک راهکار پایدار، استفاده از گیاهان متحمل به شوری به عنوان پایه در الگوی کشت است. در این راستا بایستی در درجه اول گیاهان متحمل به شوری شناخته شوند و سپس از آن ها برای توسعه پایه های جدید استفاده شود؛ که این امر مستلزم شناخت صحیح پاسخ های درختان پسته به شرایط تنش شوری است. بنابراین در حال حاضر نیاز است که اهداف پژوهش ها به صورت جامع در راستای انتخاب و گزینش پایه های متحمل به شوری پسته و حفظ این گیاه در مناطق مرکزی کشور صورت گیرد.

پایه، تنش شوری، تغییر اقلیم، خشکسالی