رزگار سیدرحمانی - دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
بهرام باغبان کهنه روز - دانشیار به نژادی و بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
شیدا سرافراز - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

گیاهان دارای مزیت های فراوانی برای تولید پروتیین های نوترکیب و زیر واحدهای واکسن ها از جمله سهولت در تولید در مقیاس انبوه، هزینه تولید پایین، کاهش خطر آلودگی با پاتوژن های باکتریایی، دستکاری ژنتیکی نسبتا آسان و مکانیسم های در دسترس برای تغییر پروتیین های پیچیده می باشند. علاوه بر این، زمانی که تولید واکسن از طریق ژنتیکی مهندسی کلروپلاست محقق شود، سطح بالایی از بیان آن را می توان انتظار داشت و با توجه به آنکه ترانسژن از طریق وراثت مادری کلروپلاست و نه از طریق گرده منتقل می شود، پدیده فرار ژن نیز قبل کنترل خواهد بود. در حال حاضر برای گیاهانی همچون کاهو، گوجه فرنگی و یونجه از طریق بمباران زره ای برای تولید واکسن های HIV، دیابت و امثال آن ها تمرکز شده است. هدف رسیدن به سطح بالای بیان، پایداری بالای پروتیین و بهینه سازی عوامل مولکولی برای انتقال و انتخاب گونه مناسب برای تولید و خوراکی بودن واکسن می باشد.

پروتیین های نوترکیب، واکسن های نوترکیب، اجزای شبه ویروسی