طه رنجبر مالی دره - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
محمدعلی عسکری سرچشمه - استادیار گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
مصباح بابالار - استاد گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
امین نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

خواص ضد درد و ضد تب پوست و برگ درختان بید، قرن ها پیش کشف شده بود و بومیان آمریکای جنوبی از عصاره له شده برگ این درخت برای کاهش درد استفاده می کردند. یوهان بوخنر، دانشمند آلمانی، در سال 1828 در مونیخ آلمان موفق به جداسازی مقدار ناچیزی سالیسین شد که بیشترین سالیسیلات موجود در بید است. رافایل پیریا در سال 1838، ترکیب فعال در پوست بید را اسید سالیسیلیک نامید که از اسم لاتین Salix به معنای بید گرفته شد. اسید سالیسیلیک یک تنظیم کننده رشد گیاهی است که دامنه عظیمی از واکنش های متابولیکی و فیزیولوژیکی را در گیاهان تولید می کند. اسید سالیسیلیک یا ارتو هیدروکسی بنزوییک اسید با فرمول شیمیایی HOC6H4COOH، یک ترکیب فنولی ساده با خواص گوناگون است که به طور طبیعی توسط گیاهان مختلف تولید می شود. به طور کلی، اسید سالیسیلیک اثرات مختلفی در اندام های گیاهی نظیر رشد و نمو، فتوسنتز، تبخیر و تعرق، کنترل جذب یون ها توسط ریشه و انتقال مواد، جلوگیری از رسیدن میوه ها، تنظیم زمین گرایی، جلوگیری از پیری برگها، ایجاد مقاومت در برابر عوامل بیماریزا، ایجاد مقاومت به آسیب سرمایی، کاهش تولید اتیلن، حفظ سفتی و جلوگیری از کاهش وزن میوه در طی انبارمانی، باز و بسته شدن روزنه ها، جوانه زنی بذر، میزان محصول، فعال شدن مسیر جایگزین تنفس، فعال شدن سیستم مقاومت القایی سیستمیک در گیاهان و ... دارد.

اسیدسالیسیلیک، اتیلن، پس از برداشت، تنفس