تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ تحت تاثیر قطع آبیاری و منابع مختلف کودی

به منظور بررسی اثر قطع آبیاری و انواع مختلف منابع کودی، بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه، در سال 1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل رژیم آبیاری در 4 سطح: آبیاری کامل (I1)، قطع آبیاری در مرحله تکمه بندی (I2)، قطع آبیاری در مرحله گلدهی (I3) و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه (I4) به عنوان کرت های اصلی و سطوح مختلف تغذیه گیاهی در 6 سطح: بدون آب پاشی (B)، آب پاشی (W)، محلول پاشی کود نانو (N)، محلول پاشی کود شیمیایی(C) ، کود زیستی ]ازت بارور1+ فسفات بارور2+ بیوسولفور(Z) [ و کود تلفیقی: ]نانو + شیمیایی + زیستی(T) [، به عنوان کرت‎های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد قوزه (97/13 عدد) در تیمارهای I1T و کمترین تعداد آن (67/6 عدد) در تیمارهای آزمایشی I2B دیده شد. بیشترین وزن هزار دانه (33/44 گرم) در تیمار I1T و کمترین آن (67/34 گرم) در تیمار I2N بدست آمد. گیاهان تحت تیمار I1T بیشترین مقدار عملکرد دانه (8/2526 کیلوگرم در هکتار) دارا بودند در حالی که کمترین عملکرد دانه (9/1032 کیلوگرم در هکتار) در تیمار I2B مشاهده شد. بر اساس نتایج بدست آمده قطع آبیاری در مراحل تکمه بندی و گلدهی بیشترین خسارت را بر اکثر صفات گلرنگ وارد می کند و بهترین نوع کود برای دستیابی به بیشترین عملکرد دانه و روغن کود تلفیقی می باشد.

Keywords:

عملکرد , قطع آبیاری , کود زیستی , کود نانو , محلول پاشی