ارزیابی اثر برخی رویکردهای مدیریتی و خاک ورزی بر روی مقدار کربن آلی خاک

مدیریت غیر اصولی در استفاده از زمین، اثر به شدت مخربی بر منابع خاک و آب دارد. اقدامات مدیریتی که منجر به کاهش مقدار کربنآلی خاک می گردند، اثراتی بر ویژگی های فیزیکی خاک مانند وضعیت نگهداشت آب و مقدار آب قابل استفاده خواهند گذاشت. این تحقیق به بررسی اثر روش های مدیریتی و خاک ورزی بر مقدار کربن آلی خاک در مزرعه دیم ایستگاه تحقیقاتی کوهین دانشگاه تهران می پردازد. بافت خاک لوم رسی و تیمارها شامل خاک ورزی مرسوم و بی خاک ورزی، بی خاک ورزی آیش، خاک ورزی حفاظتی، خاک رها شده، خاک رها شده همراه با کاربرد ابرجاذب، خاک متراکم و خاک متراکم شخم خورده بودند. مقدار کربن آلی خاک با استفاده از روش اکسیداسیون تر اندازه گیری شد. تفاوت معنی دار در مقدار کربن آلی، تنها بین تیمار بی خاک ورزی آیش با سایر تیمارها به جز بی خاک ورزی در عمق 25-0 سانتی متر مشاهده شد. حداکثر و حداقل مقدار کربن آلی به ترتیب در عمق 25-0 سانتی متری بی خاک ورزی آیش (672/0درصد) و عمق 25-0 سانتی متری کرت های خاک متراکم شخم خورده (517/0درصد)، مشاهده شد. مقادیر اندازه گیری شده کربن آلی نشان داد که به ترتیب، حدود 30% و 5/14% در تیمار بی خاک ورزی آیش در مقایسه با تیمارهای خاک ورزی مرسوم و خاک متراکم شخم خورده در عمق 25-0 سانتی متری بیشتر بود.

Keywords:

خاک ورزی , کربن آلی , مدیریت خاک