شیدا لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود
محمدرضا عامریان - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه صنعتی شاهرود
مهدی رحیمی - مربی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه صنعتی شاهرود

تنش خشکی از مهمترین تنش های غیر زنده و عوامل محدود کننده تولید محصول است. مصرف کودهای بیولوژیک در شرایط تنش های محیطی باعث افزایش مقاومت گیاهان و جبران میکروارگانیسم های از دست رفته خاک می شود. به منظور مقایسه تاثیر برخی از کودهای بیولوژیک مایع بر عملکرد، اجزای عملکرد و برحی صفات مورفولوژیک نخود تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در سال 1394 اجرا گردید. تیمار ها شامل تنش خشکی و استفاده از کود های بیولوژیک مایع (نیتروکسین، بیوسوپرفسفات و نیتروپلاس) بود. نتایج نشان داد که تنش در تمام مراحل اثر معنی داری داشت و باعث کاهش تعداد غلاف، وزن هزار دانه، وزن خشک ساقه و برگ و عملکرد دانه گردید. عملکرد دانه و وزن خشک ساقه تحت تاثیر برهمکنش نیتروکسین و شرایط عدم تنش به ترتیب 07/54 و 41/44 درصد نسبت به شاهد بهبود یافتند. همچنین تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه و وزن خشک برگ در شرایط عدم تنش نسبت به شاهد به ترتیب 58/39، 13/33 و 11/58 درصد، با مصرف کود نیتروکسین افزایش یافتند. در مجموع کاربرد کود های بیولوژیک مایع توانست بر صفات مورد بررسی اثرگذار باشد اما اکثرا از این لحاظ بین کودها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. می توان نتیجه گرفت کاربرد کود های بیولوژیک باعث بهبود شرایط تغذیه ای گیاهان می شوند

بیوسوپرفسفات، تعداد غلاف، سوپرنیتروپلاس، نیتروکسین، وزن خشک ساقه