مرضیه ندرلو - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان
مجید پوریوسف - عضو هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان
علیرضا یوسفی - عضو هیات علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان

علف های هرز مهم ترین عامل محدود کننده در سیستم های کشاورزی می باشد. استفاده از مالچ به عنوان راهکاری جدید و مناسب در مدیریت اکولوژیک علف های هرز در نظر گرفته می شود. به منظور بررسی تاثیر گیاهان پوششی یونجه و شبدر به عنوان مالچ زنده و کاه و کلش گندم به عنوان مالچ مرده بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گشنیز، آزمایشی در سال زراعی 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان به صورت طرح فاکتوریل در 3 تکرار به اجرا درآمد. فاکتور اول شامل نسبت های مختلف گیاهان پوششی شامل 33، 66 و 100 درصد تراکم مطلوب شبدر و یونجه به اضافه 100 درصد تراکم مطلوب گشنیز، استفاده از مالچ غیرزنده (کاه و کلش گندم) به همراه کشت خالص گشنیز و فاکتور دوم شامل کنترل کامل، یک بار وجین و عدم کنترل علف های هرز بود. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف گیاهان پوششی و مالچ کاه و کلش گندم و نیز نحوه مدیریت علف های هرز بر روی تعداد چتر در بوته، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده تاثیر معنی داری ازنظر آماری داشت. به طوری که بیش ترین تعداد چتر در بوته در تیمار کاه و کلش گندم به دست آمد. همچنین بیش ترین مقدار عملکرد دانه (1601 کیلوگرم در هکتار) و زیست توده (3901 کیلوگرم در هکتار) نیز در تیمار کاه و کلش گندم در شرایط وجین کامل علف های هرز مشاهده گردید. استفاده از شبدر در تراکم های 66 و 100 درصد موجب خفگی بوته های گشنیز گردید. وجین کامل علف های هرز موجب افزایش وزن هزار دانه نسبت به شرایط عدم وجین علف های هرز شد.

شبدر، گیاهان پوششی، علف های هرز، مالچ، یونجه