ندا زایر - دانشجوی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی،دانشکده علوم زیستی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن،تنکابن،ایران
زهیر حشمتی پور - عضوهیات علمی گروه میکروبیولوژی،دانشکده علوم زیستی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن،تنکابن،ایران

مقدمه: افزایش شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین در محیط های بهداشتی وغیر بهداشتی از جمله پساب های شهری به یکی از مسایل مهم در حوزه بهداشت و درمان تبدیل شده است.مواد و روشها : نمونه برداری در چندین نوبت از آب تمام رود ها و رودخانه ی ورودی به دریای خزر در شهرستان عباس آباد صورت گرفت ونمونه ها با رعایت شرایط استاندارد به آزمایشگاه منتقل و پس از غنی سازی اولیه و تست تشخیصی وبیوشیمیایی برای افتراق گونه ای انتروکوک صورت گرفت.انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین توسط آنتی بیوگرام جداسازی وشناسایی گردیدند.نتایج: طبق این تحقیق از تمامی محیطهای نمونه گیری شده انتروکوک جداسازی شد و با انجام تست های بیوشیمیایی، بیشترین تعداد انتروکوک مربوط به سویه ی انتروکوک فکالیس25 (40.32%) و انتروکوک فسیوم 17 (27.41 %) بود ودر جایگاه های بعدی انتروکوک گالیناروم 9(14.51%) ، انتروکوک آویوم4 (6.45%) ،انتروکوک سودوآویوم 3(4.83%) انتروکوک دورانس2 (3.22%) وانتروکوک هیرایه 2(3.22%) قرار داشتند. نتایج حساسیت میکروبی نشان از مقاومت سطح بالا وچند گانه در بین سویه ها داشت که بیشترین آن مربوط به اریترومایسین وآمپی سیلین به مقدار 96.77% بود و بعد از آن به ترتیب پنی سیلین (80.64%)، جنتامایسین(61.29%) ،ونکومایسین (51.61%) وتتراسایکلین(50%) قرار داشتند.

انتروکوک، پساب، رودخانه،مقاومت، به ونکومایسین