سروش سنایی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه زنجان

زندگی عشایری و شیوه کوچ نشینی به عنوان اولین نظام اجتماعی جامعه بشری، با وجود نقش به سزایی که در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور دارند، با چالش های متعددی مواجهه بوده که شیوه زندگی کوچ نشینی را به سمت اضمحلال و افول سوق می دهد. این نوع جوامع، به دلیل ویژگی های خاص خود ازجمله ابتدایی بودن زندگی آنان وضعیت اقتصادی نابسامان، سطح نامطلوب زندگی، سطح پایین فناوری، پایین بودن سطح سواد و... دارای مشکلات عدیده ای است و نیازمند توجه و شناخت هرچه نارسایی های مربوط به این قشر و توسعه آن می باشد. هدف از این تحقیق بررسی پایداری عشایر کوچنده شهرستان چرام در ابعاد توسعه پایدار (اقتصادی، اجتماعی و محیطی) می باشد. نوع تحقیق کاربردی می باشد، روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتاب خانه ای و میدانی (پرسشنامه و مصاحبه)، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از (آزمون T تک نمونه ای) استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق را عشایر کوچنده ایل نویی که بالغ بر 760 خانوار کوچند می باشند تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد افراد نمونه 110 نفر تعیین شد. تجزیه و تحلیل آماری (با نرم افزار spss) و با استفاده از آزمون t این نتیجه حاصل شد که در بین 21 مولفه موردبررسی، 8 مولفه در شرایط پایداری قرارگرفته اند. در مجموع شاخص محیطی با میانگین 11/3 در شرایط پایدارتری نسبت به دو شاخص اجتماعی و اقتصادی به ترتیب با میانگین 74/2 و 97/2 قرار گرفته است. میانگین کل شاخص های موردبررسی،94/2 محاسبه گردید که حاکی از شرایط ناپایداری کوچ نشینان ایل نویی شهرستان چرام در 21 مولفه موردبررسی در تحقیق می باشد.

استان کهگیلویه و بویراحمد، توسعه پایدار، عشایر