مینا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زنجان.
مهدی چراغی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تهران.

امروزه هدف مشترک توسعه پایدار در سطوح محلی، ملی و بین المللی بهبود کیفیت زندگی در تمام ابعاد است و آینده زندگی بشر متکی بر درک بهتر عواملی خواهد بود که بر کیفیت زندگی انسان تاثیرگذار هستند. بخشی از این عوامل مربوط به کیفیت روابط ما با سایرین، گروه ها و نهادهای رسمی و غیر رسمی می شود که از آنها تحت عنوان سرمایه اجنماعی، به عنوان عامل مفقوده توسعه، یاد می شود. در تحقیق حاضر سه شاخص مد نظر پانتام (اعتماد، مشارکت و شبکه ها) در رابطه با سرمایه اجتماعی در توسعه روستایی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نظر ماهیت از نوع پژوهش های کمی محسوب می-شود؛ نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است؛ روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی، با استفاده از ابزار مشاهده و پرسشنامه بوده است. روایی ظاهری و محتوایی ابزار تحقیق با استفاده از نظر اساتید و کارشناسان منطقه مورد مطالعه تایید شده است و پس از اصلاحات لازم به دست آمده است. پایایی تحقیق نیز با استفاده از آلفای کرونباخ 95% محاسبه گردید. جامعه ی آماری تحقیق کل ساکنان منطقه مورد مطالعه (2030 نفر) می باشد که نمونه موردی بر اساس روش نمونه گیری کوکران 250 نفر از آن ها انتخاب شدند. به منظور تعیین همبستگی بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است که نتایج بدست آمده از آزمون اسپیرمن نشان می دهد که بین دو متغییر رابطه مستقیم وجود دارد سطح معناداری32/0 و چون از 05/0 کوچکتر است بنابراین رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد

استان زنجان، سرمایه اجتماعی، کیفیت زندگی