رویکرد ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس برای تعیین ارزش وزنی شاخص ها و ارزیابی پایداری کشاورزی (مطالعه موردی: شهرستان های منتخب استان اردبیل)

در طول دهه های اخیر، با توجه به رشد جمعیت و لزوم تامین امنیت غذایی، فشار بر منابع طبیعی به خصوص در کشورهای درحال توسعه افزایش یافته است. استفاده بیش از حد از نهاده های تولید به منظور افزایش عملکرد و در نتیجه تخریب محیط زیست، اهمیت توجه به پایداری کشاورزی را دو چندان کرده است. تحقیق حاضر بر اساس مدل پایداری کشاورزی در سه شاخص زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی طراحی شد. 17 زیرشاخص پایداری برای شهرستان های منتخب استان اردبیل (اردبیل، پارس آباد و نمین) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بدین منظور داده های مورد نیاز در این مطالعه با بهره گیری از نظرات فنی کارشناسان جهاد کشاورزی و محیط زیست از طریق پرسشنامه، سالنامه های آماری و سازمان آب منطقه ای استان اردبیل در سال 1394 جمع آوری شد. تعیین ارزش وزنی شاخص ها و زیرشاخص ها به روش تحلیل سلسله مراتبی ((AHP و رتبه بندی مناطق نیز با استفاده از روش TOPSIS صورت گرفت. نتایج نشان داد که شاخص زیست محیطی، با وزن نسبی 443/0 بیشترین و معیار اجتماعی با وزن نسبی 169/0 کمترین تاثیر را در پایداری کشاورزی مناطق منتخب دارد. همچنین نتایج حاکی از آن است که شهرستان پارس آباد با ارزش نهایی 530/0 مطلوب ترین منطقه و شهرستان اردبیل با ارزش وزنی 443/0 ضعیف ترین منطقه به لحاظ پایداری کشاورزی می باشد

Keywords:

اردبیل , ارزیابی , تاپسیس , تحلیل سلسله مراتبی , پایداری کشاورزی