تاثیر قارچ میکوریزی آربوسکولار بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در نهال تادار (Celtis caucasica L.) تحت شرایط تنش خشکی

قارچ های میکوریزی آربوسکولار یکی از مهمترین و فراوان ترین میکروارگانیسم های خاک زی هستند. این قارچ ها با 80 تا 90 درصد از گونه های گیاهی همزیستی برقرار می کنند. جذب مواد مغذی، حفظ گیاه در برابر تنش های زیستی و غیر زیستی کمک به استقرار نهال در رویشگاه های ضعیف از جمله عملکردهای مثیت قارچ های مایکوریزا همزیست است. به منظور بررسی تغییرات فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی پراکسیداز (POD) و کاتالاز (CAT) در نهال های تلقیح شده با قارچ میکوریزی آربوسکولار Glomus mosseae گونه تادار (Celtis caucasica L.) تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که قارچ میکوریزی آربوسکولار بر میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز اثر معنی داری نداشته ولی بر میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. تنش خشکی به طور معنی داری بر فعالیت این دو آنزیم تاثیر گذاشت. همچنین اثر متقابل قارچ در تنش خشکی بروی فعالیت آنزیم پراکسیداز در سطح احتمال 5 درصد و بروی میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. به طور کلی در هر سطح تنش میزان فعالیت دو آنزیم بررسی شده در نهال های میکوریزی بیشتر از نهال های غیر میکوریزی بود و این مساله اثرات مثبت این قارچ ها بر فعالیت آنتی اکسیدانی نهال تادار را تایید کرد.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز , پراکسیداز , قارچ میکوریزی آربوسکولار , نهال تادار (Celtis caucasica L.)