صابر وطن دوست - عضو هیئت علمی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد باب
عباس بزرگ نیا - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

امروزه آبزی پروری به عنوان یکی از مهمترین منابع تولید مواد غذایی مورد احتیاج انسان، پذیرفته شده است و متخصصان آن را به عنوان مطمئن ترین راهکار جهت کاهش فشار بر ذخایر آبزیان و صید بیش از اندازه می دانند. در دهه آینده آبزی پروری به تنهایی می تواند بیش از نیمی از نیازهای انسان به ماهی و سایر آبزیان را در جهان تامین نماید. پرورش دهندگان آبزیان شیوه احداث مزارع پرورشی را به سمتی سوق داده اند که تعداد بیشتری از آبزیان را در فضای محدودی پرورش دهند و به این طریق، بازدهی پرورش را افزایش می دهند، اما این توسعه منجر به کاهش کیفیت آب مصرفی در آبزی پروری می شود و آب خروجی مزارع پرورشی به عنوان منبع آلاینده محیط زیست محسوب می گردد. مواد زاید بیولوژیک و شیمیایی، عوامل بیماریزا، گونه های ناخواسته و غیر بومی همگی می توانند از طریق کارگاه های پرورش آبزیان وارد اکوسیستم های آبی شوند، که در نهایت اثرات منفی زیانباری را بر روی این اکوسیستم ها بر جای خواهد گذاشت. با توجه به اهمیت موارد مطروحه صنعت آبزی پروری باید دائما خود را با پارامترهای موثر در توسعه پایدار هماهنگ سازد، زیرا در غیر اینصورت نتیجه معکوسی را در راستای توسعه این صنعت شاهد خواهیم بود. نتایج بررسی ها و مطالعات نشان داده است که ضرورت دارد تا در راستای کاهش اثرات زیست محیطی آبزی پروری موارد ذیل مدنظر قرار گرفته شود: بهبود کیفیت مدیریت استخرها، چرخش پسابها قبل از ورود به محیط طبیعی، استفاده از فیلترهای طبیعی برای کنترل و کاهش شدت آلودگی پسابها.

ارزیابی زیست محیطی، توسعه، آبزی پروری، مواد زاید بیولوژیک