بررسی تاثیر خاک ورزی و رویکردهای مدیریتی بر روی مقادیر رطوبتی مهم خاک

یکی از مهم ترین عوامل کاهش رشد و تولید محصول در مناطق خشک و نیمه خشک ، کمبود رطوبت خاک است. این تحقیق به بررسی اثر روش های خاک ورزی بر مقادیر رطوبتی مهم خاک در مزرعه دیم ایستگاه تحقیقاتی کوهین دانشگاه تهران می پردازد. بافت خاک لوم رسی و تیمارها شامل خاک ورزی مرسوم و بی خاک ورزی، بی خاک ورزی آیش، خاک ورزی حفاظتی، خاک رها شده، خاک رها شده همراه با کاربرد ابرجاذب، خاک متراکم و خاک متراکم شخم خورده بودند. مقدار آب قابل استفاده خاک در تیمار بی خاک ورزی آیش (4/14%) بیش تر از سایر تیمارها در عمق 25-0 سانتی متری بود، اگر چه تفاوت آن تنها با تیمارهای خاک متراکم و خاک متراکم شخم خورده معنی دار شد. کم ترین مقدار رطوبت ظرفیت مزرعه در تیمار خاک متراکم شخم خورده و خاک ورزی مرسوم، مشاهده شد که تفاوت آن در عمق 25-0 با همه تیمارها به جز ابرجاذب و خاک متراکم معنی دار گشت. حداکثر مقدار رطوبت در نقطه پژمردگی دایم، در عمق 25-0 سانتی متری خاک تیمارهای ابرجاذب و خاک متراکم مشاهده شد و حداقل مقدار رطوبت در نقطه پژمردگی دایم در تیمار بی خاک ورزی آیش در همان عمق مشاهده گردید. حداکثر مقدار آب خاک در نقطه اشباع، در عمق 25-0 سانتی متری تیمار ابرجاذب مشاهده شد.

Keywords:

خاک ورزی , رطوبت خاک , آب قابل استفاده , مدیریت خاک