ارزیابی بیابانزایی معیار پوشش گیاهی در منطقه گل رودبار سمنان

معضل بیابانزایی در مناطق نیمه خشک که غالبا در آستانه یا مراحل ابتدایی آن قرار دارند، در مقایسه با مناطق خشک که از آغاز روند بیابانزایی در بیشتر آنها زمانی زیادی می گذرد، کمتر مورد توجه بوده است. هر چند واضح است که از یک سو در ارتباط با هر مشکل و معضلی پیشگیری، شناسایی و درمان در مراحل اولیه کارایی بیشتری از درمان در مراحل پیشرفته دارد و از سویی دیگر، برای مبارزه مشکل بیابانزایی، کنترل، کاهش و حذف مشکلات ناشی از آن نیازمند درک این پدیده از طریق ارزیابی، آگاهی از شدت عمل فرآیند ها و مشخص نمودن عوامل می باشیم. لذا در تحقیق حاضر ارزیابی بیابانزایی در منطقه نیمه خشک گل رودبار شهرستان مهدیشهر با تکیه بر معیار پوشش گیاهی و سه شاخص مربوط به آن با استفاده از مدل ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابانزایی ( IMDPA)انجام شد. پس از شناخت ویژگیهای منطقه و جمع آوری اطلاعات و آمار لازم جهت ارزیابی، امتیازدهی به شاخص ها در واحدهای کاری بر اساس میزان تاثیر آنها در بیابانزایی انجام شد و از میانگین هندسی شاخص ها ی معیار پوشش گیاهی، بیابانزایی آن معیار، ارزیابی شد. بر اساس نتایج حاصل معیار پوشش گیاهی با ارزش عددی3.4و بیابانزایی شدید و شاخص های بهره برداری از پوشش گیاهی، وضعیت پوشش گیاهی و تجدید حیات پوشش گیاهی به ترتیب با میانگین وزنی3.5، 3.39، 3.29و همگی با بیابانزایی شدید از مهمترین شاخص های بیابانزایی درمنطقه می باشند. همچنین تخریب پوشش گیاهی، بهره برداری بیش از حد مجاز پوشش گیاهی و چرای بیش ازحد مجاز از مهمترین عوامل بیابانزایی در منطقه می باشد.

Keywords:

ارزیابی بیابانزایی , مدل IMDPA , گل رودبارمهدی شهر , پوشش گیاهی