حجت مهکویی - گروه جغرافیای سیاسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

فرایند آمایش سرزمین، تمهیداتی است برای بهرهبرداری بهینه ازسرزمین با در نظر گرفتن اصل حفاظت اکولوژیکی. در این پژوهش، آمایش سرزمین به صورت کلی مورد بررسی قرار گرفته و میتواند هرنوع استفادهای را برای هر بخش از سرزمین با توجه با قابلیتهای آن نشان دهد.از آنجایی که سرزمین یک منبع محدود و آسیب پذیر بوده و استفاده از آن باید با مدیریت درست و منطقی سازماندهی شود،شناخت تنگناها و توان محیطی از ضرورتهای طرحهای آمایش سرزمین میباشد.به منظور جلوگیری از مسایلی از جمله بحران محیط زیست، فرسایش، تخریب خاک، افزایش جمعیت و… تدوینطرحهای آمایش سرزمین به منظور نیل به اهداف استراتژیهایجامع توسعه ملی بوده است. بقای موجودیت کشور در گرو امنیت ملی است و این مسیله نیز به توانایی حکومت در حفظ تمامیت ارضی، وحدت ملی، توسعه متوازن منطقهای و رضایت شهروندانبستگی دارد. پیوند میان مقولهی آمایش سرزمین و نقشی که در جلوگیری از تخریب محیط زیست ایران دارد، قابل تعمق است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به بررسی روند آمایش سرزمین و -نقش آن در جلوگیری از تهدیدات زیست محیطی در ایران پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد که روند آمایش سرزمین در ایران به نحو مطلوب اجرا نشده است و محیط زیست کشور ایران در معرض تهدیدات زیست محیطی قرار دارد

آمایش سرزمین، تهدیدات زیست محیطی، سازماندهی فضا، ایران