بررسی فرآیند معناسازی در گردشگری شهر اصفهان

درساختارگردشگری بویژه درمبحث پایداری و وفاداری گردشگران به مقاصد گردشگری که یکی ازمهمترین عوامل دربوجود آمدن توسعه گردشگری دریک منطقه است چگونگی معناسازی گردشگران ازگردشگری مقاصد و مکانهای گردشگری اهمیت بسیاربالایی دارد کنش متقابل بین چگونگی معناسازی و تفسیرگردشگر از گردشگری و مکانهای گردشگری دارای ساختارنظری پیچیده ای است که محققان بسیاری درمورد آن تحقیق نموده و به بیان نظراتی همت گماشته اند که ازآن جمله میتوان به رویکرد گافمن و بلومر اشاره نمود دراین مقاله که سعی به بررسی این فرایند و تاثیری که برساختارگردشگری شهراصفهان دارد پرداخته شود شهراصفهان به عنوان یکی ازمهترین شهرهای گردشگری ایران موضوع مکانی پژوهش است که درآن چندمکان گردشگری مانند: مجموعه میدان نقش جهانی، کلیسای وانگ سی و سه پل عالی قاپو کاخ هشت بهشت پل خواجو مسجدشاه و مسجد شیخ لطف الله هدف تحقیق قراردارند روش تحقیق دراین پژوهش بصورت میدانی تحلیلی و باتکیه برگرداوری داده ها براساس مشاهده مستقیم و مصاحبه عمیق ازجامعه ی نمونه است روش تحلیلی این پژوهش بصورت موضوعی است که تمام موارد تشکیل دهنده آن ازیافته های میدانی و تحقیقات جانبی استخراج شدها ست انچه درپایان این تحقیق استخراج میگردد بیانگر کنش متقابل فرایند معناسازی و معناپذیری گردشگران بامکانهای مقصد گردشگری درشهراصفهان است که نقش بسزایی درتوسعه گردشگری درشهردارند

Keywords:

شهراصفهان , گردشگری , فرآیندمعناسازی ومعنایابی , مکان های تاریخی , تحلیل موضوعی