خالد علی پور - دانشجوی دکترای جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه تبریز
شه وین محمدی - کارشناس ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

مناطق بیابانی ایران سرشار از جاذبه های گردشگری هستند. درمجموع مساحت بیابانهای ایران در شمار چهار بیابان نخست جهان قرار گیرد، عوامل جغرافیایی متعددی موجب شده است بیابانهای ایران به عنوان جاذبههای سیاحتی دارای موقعیت ممتازتری نسبت به دیگر نقاط جهان و مناسب جهت یک مسافرت ماجراجویانه یا بیابانگردی در طبیعتی زیبا و دست نخورده باشد.امروزه گردشگری از بزرگترین بخشهای اقتصادی در بسیاری از کشورها و به عنوان یک صنعت جذاب، پویا و درآمدزا و اثربخش خود را در جهان مطرح ساخته است. توریسم و اکوتوریسم در دهکده جهانی نقش متنوعی در زمینه های گوناگوناز جمله اقتصادی ایفا می کنند. برخی از کشورها عمده درآمدشان از راه توریسم کسب می کنند، این درحالی است که سهم ایران از گردشگری فقط هفت درصد است. توسعه پایدار روستایی به معنیتوسعه روستا در همه زمینه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی با هدف برآوردن نیازهای فعلی و با توجه به نیاز آیندگان می باشد، امروزه گردشگری به عنوان ابزاری کارآمد می تواند نقش مهمی را در توسعهاقتصادی، اجتماعی نواحی روستایی به همراه بیابان های ناشناخته زیادی در کشور وجود دارند که در صورت کشف استعدادهای این مناطق با روش های گوناگون امروزی قابلیت های قابل توجهی برایصنعت گردشگری البته در راستای پایداری خواهند داشت.روش گردآوری اطلاعات در مقاله حاضر کتابخانه ای واسنادی وهدف تحقیق بررسی نقش گردشگری در توسعه پایدار مناطق روستایی خور وبیابانک می باشد.

گردشگری،توسعه پایدار،مناطق بیابانی،خور وبیابانک