فاطمه تقریری - آموزش و پرورش کاشان

خداوند بزرگ استعدادهایی درون بشر نهاده که به صورت بالقوه در اووجود دارد و می تواند با پرورش صحیح آنها را شکوفا کند.یکی از این استعدادها قوه خلاقیت است .خلاقیت فرایندی است که بر مبنای استعداد ،آموزش وتفکر استوار است.برای بروز خلاقیت باید عوامل گوناگونی در کنار هم قرار گیرند تا این امر به شکل مطلوب صورت پذیرد.بی شک ادبیات آینه تمام نمای زندگی ،تاریخ،فرهنگ،جامعه وبه طور کلی پژواک حیات مادی ومعنوی یک قوم است.زیرا که در عین هدف بودن به منزله بستر حیات بخش وشکوفاگر اندیشه ها است.یکی از روش های پرورش خلاقیت ادبی ،فن بارش مغزی است.این فن عبارتند از: تراوشات آنی وخود به خودی ذهن در باره ی موضوعی که موردعلاقه ونیاز افراد است.در جای جای کتابهای ادبیات وزبان فارسی می توان از این فن برای تدریس استفاده کرد.به طور مثال: موقعی که می خواهیم در باره ی تصویری از کتاب زبان فارسی، نثری ادبی بنویسیم از این فن استفاده می کنیم زیرا این فن در سه صورت قابل استفاده است. 1-هنگامی که اعضای گروهی بخواهند قبل از تصمیم گیری به راه های مختلفی دست یابند. 2-هنگامی که جنبه های متعدد موضوعی نیاز به بررسی دارند . 3-هنگامی که حداکثر مشارکت از همه افراد گروه، مورد نظر است . به طور کلی آفرینشگر کسی است که نوری بر تاریکی می تاباند تا چیزهایی را که قابل رویت نیست،هویدا کند.اگر جامعه ایی نتواند شرایط استفاده از موهبت خلاقیت را فراهم کند ،انسان هایش از حق ذاتی خود،یعنی اشرف مخلوقات بودن محروم می شوند.باتوجه به این که کتابها ی زبان وادبیات فارسی،مادر وسرچشمه زاینده ی هر تفکر وتعلمی است،در مورد ساعات کم ومحتوای فشرده ان بایستی مسیولین محترم تجدید نظر کلی به عمل آورند.درضمن ،ترتیب دادن شب شعر ،برپایی نمایشگاه وگردهمایی می تواند از راه کارهای موثر در زمینه پرورش خلاقیت ادبی باشد.

4، ادبیات 3، ذوق هنری 2، فن بارش مغزی 1