محمدرضا باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
عیسی نخعی کمال آبادی - استادیار بخش مهندسی صنایع دانشگاه تربیت مدرس

یکی از گامهای مهم در جهت بهبود کیفیت فعالیت ها و افزایش بهره وری سازمان ها، توجه و تاکید بر ارزیابی عواملی است که موجب کاهش کارایی کارکنان می شود. شناخت صحیح و به موقع عواملی که موجب کاهش کارایی کارکنان بویژه مدیران می شود، مسیر بهبود کارایی را کوتاه تر می سازد. یکی از دلایل عمده کاهش کارایی مدیران در محیط کاری اتلاف وقت آنان می باشد. در این مقاله با استفاده از آمار توصیفی، روش تحلیل املی و تکنیک DEMATEL چارچوبی ارائه گردیده تا شباهت ها و تفاوت های موجود بین نظرات مدیران واحدهای مختلف یک شرکت تولیدی بزرگ در زمینه علل اتلاف وقت مورد تحلیل قرار گرفته، مهمترین معیارهای نیازمند بهبود، شناسایی و دسته بندی شده و رابطه علی و معلولی میان آنها مشخص شود. یافته های چارچوب ارائه شده نشان می دهد، موثر ترین عامل اتلاف وقت و نهایتا کاهش کارایی مدیران در محیط کاری، ملاقاتها و جلسات بسیار زیاد با نتایج بسیار کم، و کم اثر ترین عامل، معیار بیش از واحد اجتماعی بودن می باشد. علی ترین عوامل نیز کمبود انگیزه شخصی برای کار، کمبود کارمندان آموزش دیده، مواجه با اطلاعات غلط یا ناقص یا دیرهنگام و کمبود اعتماد به نفس است.

کارایی، اتلاف وقت، تحلیل اعتماد پذیری، تحلیل عاملی، DEMATEL