ارتقاء منظر شهری براساس شاخص های سنجش آن در تاثیر گذاری بر ادراک شهروندان

منظر شهری، اولین نقطه عفت تماس انسان با محیط (شهر) است و از این رو بخش قابل توجهی از دانش و عواطف محیطی شهروندان تحت تاثیر آن شکل می گیرد، پس بایستی قابل انعطاف باشد و بتواند فضایی خاطره انگیز و امن را به منظور حضور و فعالیت شهروندان ایجاد کند. حال می توان گفت که منظر شهری وسیله ای است که شهر را پدیدار می کند. موضوع منظر شهری مقوله ای دوبعدی به شمار می رود از یک سو به مولفه های محسوس و عمدتا بصری سازنده فضا می پردازد و از سوی دیگر به شرایط سنی و ذات شامل ابعاد تاریخی، خاطره ای، هویتی و امثال آن ها نظر می کند. تصویر ذهنی شهر، در واقع کلیت به هم پیوسته ای از نمادها و نشانه ها که به مفاهیم، ارزش ها، معانی و چیزهایی شبیه به آن واقعیت می بخشد. درواقع منظر شهری جنبه بینی قابل ادراک محیط می باشد که به نوبه خود دارای فرم، عملکرد و معناست. در این مقاله روش تحقیق به کار گرفته شده از نوع تحلیلی - توصیفی است و به سبب مباحث وسیع نظری و مقوله های تولید، مطالعات انجام شده برای به دست آوردن نتایج مطلوب بر اساس اصلی ترین منابع موجود کتابخانه ای و اسنادی انجام گرفته است. در این مقاله سعی بر آن است تا با بررسی و دسته بندی شاخص های سنجش منظر مطلوب شهری گامی موثر در ارتقای منظر شهری و همچنین با ایجاد فضایی خاطره انگیز سبب تاثیرگذاری بر ادراک شهروندان شود.

Keywords:

منظر شهری , شهروندان , فضایی خاطره انگیز , شاخص های سنجش