آسیب شناسی وتحلیل زمینه های فرسودگی بافت سنتی سپه قزوین

بافت های فرسوده شهری، آثار گران بهایی هستند که معماری و شهرسازی حاکم بر سازمان قضایی شهید در دوران های مختلف را به نمایش می گذارند، با گذشت زمان، افت تدریجی و ارگانیک بودن شهرها سرعت می یابد و موجب گسترش شهر به زمین های اطراف می شود. محلات سنتی، مخصوصا در کلان شهرهای کشورهای در حال توسعه پرمین ایران، و عدم تعادل بافت فرسوده و نیازهای ساکنین روبرو هستند که بی توجهی به آن ها در زمینه های کالبدی - فضایی، کارکردی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و مشکلات مدیریت و مالکیت به چشم می خورد. معرفی و تحلیل ابعاد ذکر شده و تاثیرگذار در نزدیکی از یک فوق و نیز سامان دهی و بهسازی محبوبی سنتی و محرومیت سپه در شهر قزوین و نیز کمترین میزان مداخله کالبدی در اولویت قرار دادن مداخلات کارکردی در کوتاه مدت، از جمله اهداف این تحقیق است. نوشتار حاضر می کوشد تا با بهسازی محله سنتی سپه، براساس زمینه های مقصر فرسودگی و تکیه بر تکنیک سوات و در نهایت ارایه پروژه هایی هدفمند را مورد ارزشیابی و تحلیل قرار می دهد. از نظر هدف پژوهش، مقاله حاضر جز تحقیقات کاربردی محسوب می شود. در جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای، اسنادی و میدانی استفاده شده است. از نتایج تحقیق می توان به کارایی شناخت وضع موجود بافت سنتی سپه با تکیه بر زمینه های افسردگی در بهسازی و نوسازی محدود، ارتقای ویژگی های فیزیکی و کارکردی از طریق تزریق عناصر جدید شهری چون احداث پارکینگ و بارانداز، افزایش فوریت محله ای با تقویت مراکز محل و با تکیه بر تعاملات اجتماعی، افزایش سرانه خدمات شهری و به ویژه افزایش سرانه فضای سبز و آموزشی به سامان دهی کاربری خواب لحاظ زمانی و سامان دهی کالبدی - عمل کردی بازارچه سپه و مداخلات در عرصه منابع و یکپارچه سازی که دانه ها در پشت درون زای محور گردشگری سپس با جلب مشارکت ساکنان محله ها و در نظر گرفتن بازده اقتصادی پروژه ها و تاثیر آن در ارتقای کیفیت در کوتاه مدت اشاره نمود.

Keywords:

بافت فرسوده , زمینه های فرسودگی , بهسازی , نوسازی , بافت سنتی سپه