آیین شهریاری و تطور شهرسازی(تطبیق فرمی الگو های شهرسازی با ایدیولوژی های سیاسی)

محیط پیرامون دست ساز ما انسان ها از مقیاس خرد آن یعنی معماری تا کلان مقیاس آن یعنی شهر و شهرسازی دانسته یا ندانسته تحت تاثیر عوامل بیرونی و درونیات و مبانی فکری ما انسان ها بوده و هستند. از عوامل تاثیرگذار و مهم شهرسازی در طول تاریخ، سیاست ها و تدابیروالمعاش های هر دوره با تعرف بخصوص که در آن دوره از سیاست داشته اند بوده است. سیاست رابطه ای است و طرف که بین حاکمان و محکومان (ملت) برقرار می شود عموما طول تاریخ فلسفه سیاست نشان داده است که ( التاس علی دین الملوک) یعنی مردمان و رعایا با همان مبانی و دیدگاهی به دنیا و محیط پیرامون می نگرند که در سرانه خویش می یابد و بر عکس حاکمان با آن رویکردی با محیط پیرامون تعامل برقرار می کنند که در ملت خویش می جوید. این برقراری ارتباط مابین حاکمان و محکومان که در یک سرزمین یک سال کننده شکل می گیرد یعنی یک رابطه فضایی و مکانی با همدیگر دارند. پس چگونه می توان محیط پیرامون شهری ساخته شده توسط یک امت و یا ملت را دید و از فرم و شکل ساختاری آن نوع نظام سیاسی را تشخیص نداد در صورتی که در جهان سمبل ها و علایم قراردادی، کوچک ترین علاء مانند چراغ های رنگی یک چراغ راهنمایی حاوی اطلاعات مختلف برای کاربران مختلف است و یا سبک و نوع لباس معرف یک امت می باشد. در این مقاله سعی بر آن است که فرم و شکل شهرام با سیاست های حاکم بر هر دو و زمانی که آن شهر شکل می گیرد تطبیق دهیم و نکاتی برای تاویل شکلی شهرهای حال و آینده خود در تطبیق با الگوهای سیاسی بیابیم.

Keywords:

شهر , شهریار , سیاست , فرم , ایدیولوژی , شعور جمعی