بازآفرینی ساختار بافت تاریخی شهر با تاکید بر ارتقاء کیفیت فضای شهری (نمونه موردی: بافت تاریخی گرگان)

بافت تاریخی شهرها جزیی از سرمایه ملی و فرهنگی کشور هستند که نه تنها به لحاظ خاطرات جمعی هویت بخشی به شهرهای ما ارزشمند هستند بلکه محل سکونت و معیشت هزاران نفر محسوب می شود. با این حال این بافت ها دارای مشکلاتی چون گسستگی بافت، آشفتگی در ساختار اجتماعی و آشفتگی در ساختار کالبدی و ....هستند که منجر به تخلیه ساکنین اصیل بافته شده است. پژوهش پیش او تلاش می کند با بررسی مولفه های موثر در ساختار شهری و کیفیت محیط و نیز با مطالعه و شناخت نمونه های مثبت و موثق مربوط به اعتیاد ساختار بافت های تاریخی که در جهان انجام گرفته محورهای اساسی مربوط را شناسایی کرده و امکان به کارگیری آن جهت ارتقا به کیفیت های محیطی و جنبه های فرهنگی - اجتماعی بافت های تاریخی یا واجد ارزش شهری را بررسی نماید. در پایان با تاکید بر این معیارها، پیشنهادها و راهکارهایی برای اصلاح ساختار در بافت تاریخی گرگان ارایه می نماید. روش انجام این پژوهش تحلیلی توصیفی بود که اطلاعات آن از طریق برداشت های میدانی، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و مصاحبه با ساکنین گردآوری شده است. این پژوهش نشان می دهد که معیارهایی کان هم پیوندی کالبدی و عملکردی، تداوم اعضایی، بناهای شاخص و یاد مانی، لبه های بقال، فضای سبز اختلاط کاربری، پیاده مداری، و سلسله مراتب، هویت و کیفیات بصری می تواند ارتقا به مولفه های کیفی فضاهای شهری در بافت کمک نموده و از این طریق علم یا ساختار بافت را موجب گردد.

Keywords:

احیا , ساختار بافت , کیفیت , فضای شهری , بافت تاریخی گرگان