بررسی تاثیر کیفیت سرزندگی و حس تعلق در جهت باززنده سازی بافت های فرسوده نمونه مورد مطالعه: محله استادسرای شهررشت

امروز بافت های فرسوده شهری به صورتی فراگیر یکی از ریوس مسایل و مشکلات شهری تلقی می شوند. پرداختن به مسیله بافت فرسوده در دنیا و پس چه چیزی است که او به آن پیشرفت و دهه تجاوز نمی کند و امروز فاهمه از آن است که می توان به بافت های کهن شهید، اندیشه ای نو را تزریق کند. اندیشه ای که اجازه می دهد اشیا و کیفیت حال چون همیشه به زندگی شهری وارد شود و در باز تولید فضای شهری نقش کلیدی و معناداری بازی کنن. شهر به مثابه یک موجود زنده برای ادامه حیات به سرزندگی و نشاط نیازمند است. همچنین حفظ مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم وبیش آگاهانه آن ها از محیط خود است. این نوشتار برگرفته از پژوهشی است که در جهت شناسایی عوامل موثر بر سر زندگی و حس تعلق و فضاهای شهری انجام گرفته است. در این پژوهش تلاش من این بود که با توجه به اهمیت بافت های فرسوده به عنوان یکی از ریوس مسایل و مشکلات شهری در چند دهه اخیر بتوان ارتباط موثری در قالب مفهومی تحت عنوان سرزندگی در بافت های فرسوده و تقویت حس تعلق ساکنین و هفت. در این تحقیق توصیفی - کاربردی پس از ورود مفاهیم و نظریات مرتبط، با بررسی نموده موردی (محله استاد سرا) که به لحاظ فرسودگی در شمال بافت های تاریخی و فرسوده شهر رشت نام برده می شود که تعیین معیارهای سرزندگی و حس تعلق و محله براساس جمع آوری 386 مورد پرسش نامه که در بین افراد ساکن در محله پخش شده بود با استفاده از آزمون SSPS ، معیارها اولویت بندی گردید و در نتیجه مدل تحلیلی پژوهش که در آن دربرگیرنده مدل کلی عوامل اثرگذار بر بافت های فرسوده شهری می باشد تدوین گردیده و در انتها پیشنهاداتی در راستای ارتقای سطح زندگی و تقویت حس تعلق ساکنین محله در بخش کالبدی ارایه گردیده است.

Keywords:

بافت فرسوده , سرزندگی , حس تعلق , محله استادسرا